ป้ายชื่อบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว

ป้ายชื่อขนาดเล็กทำด้วยไม้กว้างประมาณ 10-20 ซม. สูงประมาณ 2 เท่าของความกว้างและบนแผ่นป้ายไม้นั้นจะเขียนชื่อของผู้ล่วงลับ ชาวจีนเชื่อกันว่าเป็นสัญลักษณ์แทนบรรพชนเก็บไว้บูชาเมื่อถึงเทศกาลวันไหว้บรรพบุรุษลูกหลานในครอบครัวก็จะทำพิธีเซ่นไหว้วิญญาณบรรพบุรุษ โดยจุดธูปเทียนอัญเชิญวิญญาณเพื่อให้มารับเครื่องบวงสรวงของลูกหลาน ครอบครัวที่มีฐานะดีก็จะนำป้ายชื่อไปทำพิธีที่วัดที่มีชื่อเสียงเป็นพิเศษเพื่อเป็นการระลึกถึงผู้ล่วงลับ ส่วนครอบครัวที่มีฐานะธรรมดา จะใช้วิธีตั้งโต๊ะเครื่องบูชาเล็กๆในบ้านหันหน้าไปทางทิศเหนือ โดยจะนำป้ายบรรพบุรุษมาตั้งบนโต๊ะด้วย

ชาวจีนให้ความสำคัญกับเรื่องการจัดลำดับอาวุโสมาก ดังนั้นป้ายชื่อเหล่านี้จะถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบตามอาวุโสของผู้ล่วงลับเพื่อแสดงถึงความเคารพ โดยป้ายชื่อของฝ่ายชายจะมีความสำคัญมากกว่าฝ่ายหญิง และการนำป้ายชื่อของต้นตระกูลออกมาตั้งให้ผู้ที่มาเยี่ยมเยือนที่บ้านได้เห็นนั้นถือเป็นความภูมิใจในบรรพบุรุษของชาวจีน

ในส่วนของผู้หญิงนั้นส่วนใหญ่จะไม่ค่อยนำป้ายชื่อออกมาวางรวมกับบรรพบุรุษ จะนำขึ้นมารวมได้ใน 3 กรณี ดังนี้

กรณีที่ 1 หญิงที่แต่งงานแล้วเมื่อเสียชีวิตลงป้ายชื่อของเธอจะต้องตั้งต่อจากสามี หากสามีเสียชีวิตก่อนแล้ว แต่ถ้าผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานแล้วเสียชีวิตลงป้ายชื่อไม่สามารถนำไปวางร่วมกับชื่อบรรพบุรุษของครอบครัวตนได้

กรณีที่ 2 หากมีการหมั้นหมายระหว่างหญิงชายเกิดขึ้นแล้วฝ่ายหญิงเสียชีวิตก่อนที่จะแต่ง และฝ่ายชายต้องการระลึกถึงฝ่ายหญิงก็สามารถตั้งป้ายรวมกับครอบครัวได้ โดยยอมรับหญิงนั้นเป็นภรรยาและฝ่ายชายต้องมีสถานะเป็นพ่อหม้าย แต่ก็สามารถที่จะแต่งงานใหม่กับหญิงอื่นได้

กรณีที่ 3 เป็นกรณีสุดท้าย ป้ายชื่อของฝ่ายหญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานนี้สามารถนำไปเก็บไว้ที่วัดที่จัดแบ่งเนื้อที่ไว้สำหรับเก็บป้ายชื่อของผู้เสียชีวิตโดยเฉพาะ ในแต่ละที่ก็ต้องมีการซื้อที่สำหรับเก็บป้ายชื่อด้วยแต่จะแพงมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับสภาพพื้นที่และชื่อเสียงของวัดที่จะนำไปเก็บ

กาน้ำชา

การดื่มน้ำชาในหมู่ของชนชาติต่างๆมิได้เพิ่งเกิดขึ้นในโลกปัจจุบัน หากสืบเนื่องตกทอดมาตั้งแต่ครั้งโบราณ ภาชนะที่ใช้บรรจุชาในรูปแบบต่างๆจึงกลายเป็นสิ่งที่ต้องให้ความสำคัญตามมา เพราะถือว่าเป็นเครื่องแสดงถึงรสนิยมของผู้ดื่มชา มีหลักฐานปรากฏว่าการดื่มชาด้วยการลวกใบชาและดื่มในถ้วยใบเล็กนิยมมากในราชวงศ์หมิงของประเทศจีนกระทั่งเป็นที่แพร่หลายไปยังประเทศใกล้เคียง และต้นกำเนิดของการปั้นกาน้ำชาที่ดีที่สุดอยู่ในแถบ Yíxìng 宜 兴 มณฑลเจียงซู ในภาคตะวันออกของประเทศจีนอยู่ห่างจากเซี่ยงไฮ้ไปทางตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 190 กิโลเมตร ปั้นอี๋ซิงเป็นปั้นชาจีนที่นิยมสะสมกันทั้งในประเทศไทยและทั่วโลก ดังมีคำกล่าวว่าหากแผ่นดินจีนเป็นแดนกำเนิดแห่งชาหอม Yíxìng 宜 兴 คือถิ่นกำเนิดของการปั้นกาน้ำชาดินสีแดง จากความกลมกลืนหลายประการซึ่งผสมผสานระหว่างรสชาติละมุนของใบชาและโครงร่างของดินเผาอย่างดี ทำให้ดิน Yíxìng 宜 兴 ใช้ทำกาน้ำชาได้ดีที่สุดในโลก เพราะมีลักษณะพิเศษมากคือเป็นดินทรายเนื้อละเอียดและมีสีแดงเผาแล้วแข็งกว่าดินที่ใช้ทำหม้อไหและมีแร่ธาตุหลายชนิดที่เหมาะสำหรับการปั้น ซึ่งเป็นลักษณะที่ทำให้ Yíxìng 宜 兴 เป็นย่านอุตสาหกรรมเครื่องปั้นดินเผาที่สำคัญและมีบทบาทในสังคมและวัฒนธรรมจีนมากว่า500ปี โดยเป็นที่รู้จักกันทั่วไปไม่เฉพาะในจีนเท่านั้นและความโดดเด่นอีกอย่างหนึ่งของกาน้ำชา Yíxìng 宜 兴 คือการผลิตจะตกแต่งกาน้ำชาด้วยไม้ไผ่เหลาแทนใบมีด ต่อมาจึงพัฒนาเทคนิคการผลิตโดยใช้แป้นหมุน และมักผลิตกาน้ำชาออกมาเป็นทรงลูกท้อเพราะชาวจีนเชื่อว่าลูกท้อเป็นสัญลักษณ์ของความโชคดีและอายุยืน

วันตรุษจีน

เกิดจากการจัดขึ้นเพื่อตั้งใจที่จะฉลองฤดูใบไม้ผลิเนื่องจากช่วงก่อนเทศกาลตรุษจีนนั้น ประเทศจีนปกคลุมไปด้วยหิมะไม่สามารถทำการเกษตรได้เมื่อเข้าถึงฤดูใบไม้ผลิจึงจะสามารถเพาะปลูกพืชผักได้ตามปกติ ชาวจีนจึงกำหนดให้วันแรกของฤดูใบไม้ผลิในแต่ละปีเป็นวันสำคัญที่เรียกว่า "วันตรุษจีน" ประเพณีและพิธีกรรมต่างๆนั้นผูกไว้กับทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ อาหาร ไปจนถึงเสื้อผ้า

(เต้าหู้ที่ทำจากถั่วสดนั้นจะไม่นำมารวมกับอาหารในวันนี้เนื่องจากสีขาวซึ่งเป็นสีแห่งโชคร้าย สำหรับปีใหม่และหมายถึงการไว้ทุกข์)

ทางตอนใต้ของจีนอาหารที่นิยมทานมากที่สุดได้แก่ ข้าวเหนียวหวานนึ่ง บ๊ะจ่างหวาน ส่วนทางเหนือได้แก่ หมั่นโถและติ่มซำ

การใส่เสื้อผ้าสีแดงถือเป็นสีที่เป็นมงคล เป็นการไล่ปีศาจร้ายให้ออกไป และการใส่สีดำหรือขาวเป็นสิ่งต้องห้าม ซึ่งสีเหล่านี้ถือว่าเป็นสีแห่งการไว้ทุกข์

สัญลักษณ์ที่ทุกคนทราบดีในวันตรุษจีนคือ อั่งเปาสีแดง โดยมีธรรมเนียมคือ ผู้ใหญ่ที่ผ่านการแต่งงานมาและทำงานมีรายได้แล้ว จะมอบซองสีแดง(ที่มีเงินจำนวนหนึ่งข้างใน) ให้กับเด็กๆที่มีอายุต่ำกว่า หรือยังไม่ได้ทำงาน พร้อมกล่าวสวัสดีปีใหม่ ซึ่งสีแดงของอั่งเปานั้นมีความหมายถึงโชคดี และเงินที่ใส่ในซองอั่งเปานั้นมักจะมีจำนวนเป็นเลขนำโชคของจีนนั่นคือเลข 8